Eskileri yad etmek ara ara..

| 13 Temmuz 2008 Pazar

Hiç unutmam ilk arkadaşlarımı..
Kendimi bildiğim ilk zamanlardan beri olsa gerek aynı mahallenin çocuğu olmak ortak vasfı ile arkadaş doğmuş sayılırız..
Hepimiz aslında aynı yılların çocuklarıyız.. bir kaç yıl oynarsa oynar aramızda yaş farkımız ya yoktur. ya da yok denecek kadar az..
Toplasak 5-6 kişiydik.. çekirdek kadro olarak.. diğerleri etrafımızda şekillenirdi..
Maç yapardık.. akşam ne çabuk olurdu..
O zaman akşamlarda tatlıydı.. tatlı bir serinlik huzur veren bir sessizlik ve kireç kokulu duvarda yer minderinde oturmanın verdiği dinlendiricilik vardı..
Huzurlu bir dinginlik , gece sanki tadına doyamadığımız bir şeydi..
Genelde yine oyunda geçerdi gecenin ilk saatleri..
Çocukken uyumak daha bir farklıydı ne kadar geç yatarsan yat.. erkenden kalkardın..

Okul başladı yeni yeni arkadaşlar tanıdık..
Ama hiçbirisi mahalle gibi değildi. onlarlada maç ederdik okulda türlü türlü şeyler yapardık ama mahalle başkaydı..
Aslını istersen tamda bizim çocuk olduğumuz zamanlarda çocuk olmak başkaydı..
Şimdi ,
Artık ,
Hiç bir çocuk ,
Benim çocukluğum gibi ,
çocuk olamayacak !
ve hatta belki..
artık doğanlar , doğduğun da bebek..
ardından insan olacak.
Belki hiç çocuk olunmayacak..

Çocuk olmak başkadır..